Antoni Placid Guillem i Cornet, znany jako Gaudi, urodził się w Reus 25 czerwca 1852 roku. Zmarł 10 czerwca 1926 w Barcelonie.
Gaudi wychowywał się samotnie. Prawie cała jego rodzina zmarła, a z najbliższych pozostali jedynie ojciec i siostrzenica. Dodatkowo w dzieciństwie przyszły wielki architekt cierpiał na reumatyzm, dlatego też rzadko wychodził z domu. Pustka, z jaką obcował na co dzień artysta sprawiła, że Gaudi stał się posiadaczem niezwykłej wyobraźni, która przyniosła mu światową sławę.
W 1975 roku Gaudi dostaje się na studia architektoniczne w Escula Tecina Superior de Arquitectura. Pracuje jako pomocnik znanych architektów. Jeden z nich – Joan Martorella, odsłania mu tajniki branży i wyrabia kontakty.
W 1978 roku Gaudi kończy studia i zaczyna pracę na własną rękę. Dzięki dobrym stosunkom z poprzednim pracodawcą nie narzeka na brak zleceń. Projektuje rzeczy mało znaczące, które jednak dzięki geniuszowi artysty i jego nowatorskiemu podejściu sprawiają, że staje się szybko dość sławny (np. projekt gabloty dla sklepu z rękawiczkami wykonany dla Estevego Comelli, został pokazany na Wystawie Światowej w Paryżu w 1878 roku).
Prawdziwie wielkie zlecania jednak dostaje Gaudi dzięki współpracy z Eusebim Guellem, przemysłowcem z Barcelony, z którym nawiązuje również przyjaźń. Przedsiębiorca ceni sobie niezwykle sztukę architekta, dlatego finansuje wiele jego dzieł np. Park Guell.
Domki w parku Guell, Barcelona
W 1883 roku Gaudi otrzymuje zlecenie dokończenia projektu kościoła pokutnego Sagrada Familia. Prawdziwe prace nad nim rozpoczyna jednak dopiero po 1914 roku. Wówczas to wprowadza się na teren budowy. Tutaj również umiera (potrącony wcześniej przez tramwaj), a jego ciało zostaje pochowane w jednej z krypt świątyni.
La Sagrada Familia - Barcelona
Gaudi działał przeważnie w Barcelonie i jej okolicach. Jest autorem m.in.:
- Casa Vicens
- Finca Guell
- Sagrada Familia
- Pałac Guell
- Casa Calvet
- Bodegas Guell
- Finca Miralles
- Casa Batllo
- Casa Mila
- Colegi de Santa Maria de Jesus
Jego prace to kwintesencja tego, co najciekawsze w różnych nurtach obecnych w sztuce: modernizmu, neogotyku, secesji... Wykorzystywał elementy stylu mauretańskiego i katalońskiego. To dzieła będące świadectwem niezwykłej wyobraźni i brawury twórczej. Wspaniałe zdobienia, używanie i łączenie nowych materiałów, ceramiczne elementy fasad, dbałość o detal, płynne linie, łuki – to wszystko sprawia, że zaprojektowane przez Gaudiego budynki nie dają się łatwo poddać jednoznacznej ocenie. Jedne przypominają wzburzone morze, inne grzbiet smoka. To prawdziwe cuda architektoniczne!